Muziekjaar 2013: Oktober

Nieuwe albums zijn altijd spannend: voldoen ze aan de verwachtingen, vallen ze tegen of verrassen ze de luisteraar juist? In 2013 zal ik aan het eind van elke maand met korte recensies een overzicht geven van de nieuwe albums die ik geluisterd heb.

Het is al een week november, maar toch wil ik de muziek van de maand oktober nog kort bespreken. Aan bod komen albums van Arcade Fire, Revere en Lorde.

Arcade Fire - Reflektor
Het eerste wat opvalt aan Reflektor is dat het swingender klinkt dan ooit tevoren. Mede door de stuwende Haïtiaanse drums en opmerkelijk aanwezige bas worden op de eerste helft van het album heerlijk aanstekelijke nummers gecreëerd, zoals 'We Exist' (horen we daar nu Billy Jean-invloeden?) en 'You Already Know'. De invloed van James Murphy (LCD Soundsystem) is duidelijk hoorbaar in de elektronische ondertonen van de muziek. Wees echter vooral niet bang dat de gitaren verdwenen zijn, want 'Normal Person' is bijvoorbeeld weer een ouderwets rocknummer. Je zou het een gimmick kunnen noemen om van een album van normale lengte een dubbelalbum te maken, maar het heeft op 'Reflektor' duidelijk een functie. Waar de eerste helft aanstekelijk en dansbaar is, is de tweede helft experimenteler, langgerekter en vooral melancholischer. Toch zijn de Caribische ritmes ook hier nooit ver weg: 'Awful Sound (Oh Eurydice)' heeft bijvoorbeeld een fijne combinatie van snelle ritmes en langzame melodieën. De combinatie van de twee mini-albums maakt van Reflektor een spannend album dat met elke luisterbeurt intrigerender wordt. Het is een feest om telkens iets nieuws in de muziek te ontdekken.
Favoriet nummer: 'We Exist' (naast de nog steeds erg fijne single 'Reflektor')

Revere - My Mirror / Your Target
Ik schreef al het een en ander over Revere in mijn recensie van hun concert in Rotown. Hoewel hun eerste album, Hey Selim!, nog steeds mijn voorkeur heeft, is ook My Mirror / Your Target de moeite waard. Laatstgenoemde ligt wat gemakkelijker in het gehoor en is ook radiogevoeliger: het is mij een raadsel waarom 'We Won't Be Here Tomorrow' nog niet opgepakt is door zenders als 3FM. De toon wordt meteen gezet met 'I Won't Blame You', een nummer dat een mooie opbouw kent en een graadmeter is voor de rest van het album. Een viool, cello en het warme stemgeluid van Stephen Ellis zorgen ervoor dat de band een kenmerkend geluid heeft en niet vervalt in standaard rocknummers. Hoe aanstekelijk de uptempo nummers ook mogen zijn, de grootste kracht van Revere ligt nog steeds bij de gevoelige en rustige nummers. Op het vorige album was daar het prachtige 'The Escape Artist', op dit album valt vooral 'Maybe We Should Step Outside' op. Het moge duidelijk zijn: ik ben fan van Revere.
Favoriete nummers: 'Maybe We Should Step Outside' en 'I Won't Blame You'

Lorde - Pure Heroine
Het nummer 'Royals' is niet te missen: of je nu luistert naar de radio, kijkt naar de televisie (een zekere reclame) of surft op het internet, het slimme nummer duikt overal op. Het meisje achter de hit is Lorde, oftewel de Nieuw-Zeelandse Ella Yelich-O'Connor. Het meisje, ze is op de dag af 17, heeft een opvallend volwassen stemgeluid en lijkt muzikaal gezien een beetje op Lana del Rey. Het album is aanstekelijk, maar heeft aan de andere kant genoeg donkere randjes om het voor een langere tijd interessant te laten blijven. 'Royals' blijft vooralsnog wel verreweg het beste nummer. De andere nummers zijn niet allemaal even hoogstaand, maar dat kun je misschien ook niet verwachten op een debuutalbum van zo'n jonge artieste. Het is afwachten of ze er met een tweede album nog een schepje bovenop kan doen. Voor nu is ze in ieder geval een verademing tussen de Mileys van de muziekwereld.
Favoriet nummer: 'Royals' (en vooral live bij Jools Holland)