02. Balthazar @ Tivoli Oudegracht
03. The Walkmen @ Paradiso (London Calling #2)
04. Ben Howard @ Paard van Troje
05. Michael Kiwanuka @ De Doelen (Songbird Festival)
06. Kasabian @ Heineken Music Hall
07. Florence + The Machine @ Heineken Music Hall
08. Jack White @ Heineken Music Hall
09. Matt Corby @ De Doelen (Songbird Festival)
10. WU LYF @ Melkweg
2012 was voor mij een druk concertjaar. Het kwam meerdere keren voor dat ik drie concerten binnen twee weken bezocht. Naast de top 10 zag ik ook Cold Specks, Dry the River, Jamie N Commons, DeWolff, Japandroids, Clock Opera, The Heavy en de vele bandjes op London Calling, Songbird Festival en Spijkerrok.
Al vanaf oktober stond de nummer 1 van mijn jaarlijst vast: geen enkele artiest zou het concert van Radiohead nog kunnen overtreffen. Natuurlijk speelt het mee dat ik er al jaren naar uitkeek om Radiohead eens live te zien, maar de band verkeert dit jaar ook in bloedvorm. Het is niet alleen het concert van het jaar, maar ook het beste concert dat ik ooit zag.
Radiohead Ziggo Dome 2012, originally uploaded by benzpics63.
De nummers 2 en 3 gooien ook hoge ogen in mijn albumlijst. Wat ik van Balthazar vond is te lezen in mijn recensie van dat concert. The Walkmen speelde tijdens London Calling eindelijk voor een volle zaal, na op Lowlands en Crossing Border voor weinig publiek te hebben gestaan. Ze waren voor mij, en vele anderen, het hoogtepunt van de tweede festivaldag.
Ben Howard zag ik in één van de laatste kleine zalen waarin hij speelde, terwijl Michael Kiwanuka op het podium stond in een immens mooie en grote zaal in de Doelen. In beide gevallen droeg de locatie bij aan de beleving en heb ik twee van de mooiste debuutplaten van de afgelopen jaren live mogen horen.
De plaatsen 6 tot en met 8 zijn gereserveerd voor artiesten die te vinden waren in de Heineken Music Hall. Kasabian blies iedereen van z'n schoenen en veroorzaakte de grootste springende/moshpittende menigte die ik ooit heb gezien. De energieke Florence Welch wint het met Florence + The Machine nipt van Jack White, omdat laatstgenoemde alleen met zijn vrouwenband speelde. Er waren concerten waarbij zowel de vrouwen- als mannenband, die wat strakker speelt, het podium betraden. Dit idee zorgt voor een wat bittere nasmaak, want met beide bands was het concert nog vele malen beter geweest.
Matt Corby liet tijdens Songbird Festival horen dat hij een indrukwekkende stem heeft. Ik was bang dat hij vooral alleen met zijn gitaar het podium zou betreden, maar hij speelde de meeste nummers met een band. Een talent om in de gaten te houden. Dat geldt ook voor Clock Opera, Cold Specks en Jamie N Commons, maar zij haalden de top 10 net niet. De band WU LYF heeft ze met haar unieke geluid net verslagen. Wellicht was het hun laatste concert in Nederland, want het is onduidelijk of de band inmiddels nog bestaat.
