Nieuwe albums zijn altijd spannend: voldoen ze aan de verwachtingen, vallen ze tegen of verrassen ze de luisteraar juist? In 2013 zal ik aan het eind van elke maand met korte recensies een overzicht geven van de nieuwe albums die ik geluisterd heb. Op mijn blog vind je bovendien een bericht over de releases van het eerste kwartaal.
Deze maand bespreek ik Jacco Gardner, Foals, Eels, Unknown Mortal Orchestra, Nick Cave & The Bad Seeds en Atoms for Peace.
Jacco Gardner - Cabinet of Curiosities
Er waren al een handvol nummers op YouTube te vinden, maar het debuutalbum van de jonge Nederlander kwam deze maand uit. De verwachtingen waren hooggespannen, maar hij lost ze met gemak in. Barokpop, zo omschrijft hij zijn muziek zelf. Het is duidelijk dat hij een kunstenaar in de studio is. Elk nummer ademt oude muziek, zonder dat het ouderwets klinkt. Retro in een nieuw jasje zeg maar. Ik snap al die lovende kritieken uit binnen- en buitenland wel.
Favoriet nummer: 'Clear the Air'
Foals - Holy Fire
Na een aantal luisterbeurten durf ik te stellen dat dit album minder groovy is dan Total Life Forever. Uitzondering is 'My Number': dat nummer klinkt als vanouds. Het grootste deel van het album is harder en krachtiger dan we Foals ooit eerder hoorden, met als uitschieter 'Inhaler'. Alleen aan het eind is er ruimte voor rustige nummers. De band heeft zich opnieuw uitgevonden zonder het herkenbare eigen geluid uit het oog te verliezen. Een knap album!
Favoriet nummer: 'Inhaler'
Eels - Wonderful, Glorious
Eels is misschien wel de meest deprimerende band die ik kende. Beautiful Freak is wat mij betreft één van de mooiste sombere albums ooit gemaakt. Met dit album lijkt Eels echter definitief het deprimerende geluid achter zich te laten en klinkt de band zelfs opgetogen. Niet alle nummers zijn even vrolijk. En gelukkig maar, want er zijn weinigen die somberheid zo mooi kunnen verwoorden als E. Het meest wennen is het nummer 'Peach Blossom', dat gaat over de lente. De vrolijke, uptempo nummers zijn zeker niet verkeerd, maar het hoogtepunt van het album is toch een somber nummer. Wie weet is het een kwestie van wennen, maar vooralsnog hou ik toch het meest van een melancholische E.
Favoriet nummer: 'True Original' (niet beschikbaar op YouTube, dus een Spotify-link)
Unknown Mortal Orchestra - II
En daar is het zoveelste retrobandje. Maar dat doet deze band tekort, want wat is dit een aangename ontdekking. Er hangt een loom sfeertje over de zang en muziek. Dat zorgt ervoor dat het makkelijk weg luistert zonder dat het je in slaap wiegt. Het retro-effect is vrij kunstmatig, maar dat is in dit geval niet erg. De zanger heeft een bijzonder stemgeluid en dat onderscheidt de band van andere retrobands. Met Jacco Gardner is dit één van de interessantste retro acts van het moment.
Favoriet nummer: 'Swim and Sleep (Like a Shark)'
Nick Cave & The Bad Seeds - Push the Sky Away
Ik kende Nick Cave als boze, hard uithalende zanger, maar maakte tot nu toe nog geen kennis met de verhalenverteller in hem. Op Push the Sky Away is een ingetogen Nick Cave te horen, die net als Tom Waits op zo'n manier vertelt/zingt dat je wel moét luisteren. Een fijne kennismaking, die vraagt om een verdieping in het vele andere werk van deze man.
Favoriet nummer: 'Jubilee Street'
Atoms for Peace - Amok
Eindelijk is daar het album van de supergroep bestaande uit Thom Yorke, Flea, Nigel Godrich, Joey Waronker en Mauro Refosco. En gelukkig hebben we niet voor niets lang gewacht, want dit album zit erg goed in elkaar. Radiohead werd de afgelopen jaren steeds elektronischer en Amok klinkt eigenlijk klinkt als een logisch vervolg op die verandering. De rock is verdwenen en de elektronica heeft zich uitgestrekt over het hele album. Het grote verschil met de laatste plaat van Radiohead is dat de bas een nog prominentere rol heeft gekregen. Om optimaal te kunnen genieten van het album is het dan ook een aanrader om de bas flink hard te zetten.
Favoriet nummer: 'Judge, Jury and Executioner'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten