Muziekjaar 2013: September deel 2

Nieuwe albums zijn altijd spannend: voldoen ze aan de verwachtingen, vallen ze tegen of verrassen ze de luisteraar juist? In 2013 zal ik aan het eind van elke maand met korte recensies een overzicht geven van de nieuwe albums die ik geluisterd heb.

Dit keer bespreek ik een aantal albums van de maand september, namelijk Arctic Monkeys, De Staat, Goldfrapp, London Grammar, Elvis Costello and The Roots en Agnes Obel.

Arctic Monkeys - AM 

Horen we daar nu echt koortjes en gepolijste nummers? Jazeker, de Arctic Monkeys klinken op dit album weer anders dan op de voorgaande vier. Het geheel is catchy en tegelijkertijd alternatief. De nummers liggen allemaal makkelijk in het gehoor en blijven snel hangen, maar door de zware riffs en snelle drums blijft het geluid toch kenmerkend alternatief. Het ouderwetse, stampende geluid komt eigenlijk alleen in 'R U Mine?' naar voren, en wordt afgewisseld met opvallend veel rustige nummers. AM kan verwijzen naar de initialen van de band, maar ook naar de ochtenduren. Een goed passende titel, want eigenlijk is dit de versie van Arctic Monkeys die ook geschikt is voor de uren waarop je nog niet helemaal van je slaperigheid verlost bent.
Favoriet nummer: 'Do I Wanna Know'

De Staat - I_Con 

De Staat is een band die continu bezig lijkt te zijn zichzelf te vernieuwen. Het album Machinery klonk voller en afwisselender dan het eerste album, Wait for Evolution. De nieuwe plaat, I_Con staat vol met experimentele nummers. Synthesizers, gastvocalen van Janne Schra, deuntjes die eerder op De Speeldoos thuis lijken te horen en Afrikaanse invloeden: het is er als je goed luistert allemaal op terug te vinden. Het resultaat is een album dat alle kanten op vliegt en toch op de een of andere manier klopt. Ik ben aangenaam verrast door deze gekke plaat.
Favoriet nummer: 'Devil's Blood'

Goldfrapp - Tales of Us
Het duo Goldfrapp is vooral bekend van catchy synthpop nummers als 'Ooh La La'. Eens in de zoveel tijd leveren ze echter ook een rustig album af, en dat zijn precies de albums die ik kan waarderen. Ik vind dat de aparte stem van Alison Goldfrapp zonder elektronica veel beter tot zijn recht komt. Het album Tales of Us is tot mijn grote genoegen zelfs een bijna akoestisch album. Het album staat vol interessante verhalen die op een intieme manier verteld worden. Net als bij alle andere albums van het duo geldt dat je er van moet houden. Als je het prachtige 'Drew' kunt waarderen zal ook de rest van het album je bevallen.
Favoriet nummer: 'Drew'

London Grammer - If You Wait
Als de vocalen sterk genoeg zijn hoef je weinig ingrediënten aan de muziek toe te voegen. Dat blijkt wel uit het debuutalbum van de band London Grammar. De jonge Hanna Reid heeft een krachtige en bijzondere stem. Het album is vrij rustig en heeft weinig scherpe randjes, maar op de één of andere manier heeft het een betoverende werking. Je zou kunnen zeggen dat het een kruising is tussen de zang van Florence Welch en de instrumentatie van The xx. Een klein minpuntje is dat de nummers veel op elkaar lijken en je dus wel van de stijl moet houden. Een knap debuutalbum dat ik nog vaak zal luisteren.
Favoriet nummer: 'Waisting My Young Years'. 

Elvis Costello and The Roots - Wise Up Ghost
Dit is een opvallende combinatie, die verrassend goed werkt. The Roots is een hiphop/soulgroep, die vooral bekend is van 'The Seed', en Elvis Costello is een singer-songwriter, die vooral bekend is van zijn cover van 'She'. Het resultaat van de samenwerking is een vijftiental retro groovy nummers. Het ligt allemaal erg lekker in het gehoor en het is bijna onmogelijk om er stil op te blijven zitten. De instrumentatie van The Roots zet een perfecte sfeer neer. De stem van Elvis Costello is echter een hate it or love it ding, waardoor je dit album fantastisch vindt óf er niks van moet hebben. Ik kan zijn losse manier van zingen wel waarderen en word dus heel blij van deze samenwerking.
Favoriet nummer: 'Walk Us Uptown'

Agnes Obel - Aventine
Er is een vrij duidelijke scheiding te maken in de albums van deze maand. De ene helft bestaat uit catchy, rockende en intrigerende popmuziek, terwijl de andere helft bestaat uit rustige popliedjes. Gek genoeg vallen onder het tweede gedeelte alleen maar zangeressen. Agnes Obel is vooral bekend van het nummer 'Riverside'. Haar geluid opnieuw uitvinden doet ze op deze plaat niet, maar het is wederom een perfecte herfstplaat. De blaadjes vallen van de bomen en het weer wordt onstuimiger: een perfecte setting om je mee te laten voeren naar de sprookjeswerelden die de zangeres creëert. Een piano, een cello en een mooie stem, meer is er niet nodig.
Favoriet nummer: 'Fuel to Fire' (zonder goede link helaas)