'And in that moment, I swear we were infinite.'
Bron: Goodreads |
Als je hoogstaand proza verwacht, doe je er geen goed aan dit boek te lezen. De brieven zijn geschreven vanuit het perspectief van een vijftienjarige, die ontzettend slim, maar tegelijkertijd ook warrig en onzeker is. Dit zie je terug in zijn brieven: hij heeft de neiging om uit te wijden over schijnbaar onbelangrijke dingen. Deze schrijfstijl zorgt voor een beperkt beeld van de gebeurtenissen, maar ook voor een groot inlevingsvermogen van de lezer in het personage Charlie. Je voelt als geen ander wat voor impact de gebeurtenissen hebben op Charlie en het raakt je als lezer dan ook als hem iets negatiefs overkomt.
Het boek leest ontzettend makkelijk weg. Het taalgebruik is niet ingewikkeld en de situaties zijn tot op zekere hoogte herkenbaar. De verwijzingen naar literatuur, films en muziek geven het boek voor mij een extra dimensie. Vooral omdat ik me kan vinden in de smaak van de personages. Ik krijg spontaan zin om mixtapes te maken en de genoemde boeken te lezen.
Het belangrijkste aspect van het boek is opgroeien, jezelf leren kennen en vooral ook jezelf niet veranderen. Ook al ben je misschien een muurbloem of doe je soms dingen die anderen niet begrijpen, je bent wie je bent en het heeft geen zin om je anders voor te doen. En dat is een waardevolle les.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten