Nieuwe albums zijn altijd spannend: voldoen ze aan de verwachtingen, vallen ze tegen of verrassen ze de luisteraar juist? In 2013 zal ik aan het eind van elke maand met korte recensies een overzicht geven van de nieuwe albums die ik geluisterd heb. Op mijn blog vind je bovendien een bericht over de releases van het eerste kwartaal.
Deze maand bespreek ik David Bowie, Woodkid, Black Rebel Motorcycle Club, Bastille, Phosphorescent en Mozes and the Firstborn.
David Bowie - The Next Day
Mijn oordeel over dit album is niet gebaseerd op nostalgie, ouder werk of de reputatie van David Bowie. Ik ben namelijk (bijna) helemaal onbekend met dit muzikale fenomeen. Uiteraard ken ik overbekende nummers als 'Heroes', 'Let's Dance' en 'Changes', maar buiten de grote hits heb ik geen idee welke nummers nog meer voorkomen in zijn oeuvre. Allereerst een opmerking over zijn stem, want ik moet eerlijk toegeven dat die op zijn 66e nog erg goed is. Sommige nummers, zoals 'The Stars (Are Out Tonight)', doen me niet zoveel, maar andere nummers, zoals 'You Feel So Lonely You Could Die', kan ik dan wel weer waarderen. Voorlopig pakt het album me nog niet helemaal, maar dat gebeurt misschien nog wel met meer luisterbeurten. Misschien moet ik me toch maar eens verdiepen in zijn vele albums.
Favoriet nummer: 'I'd Rather Be High'
Woodkid - The Golden Age
Een aparte stem, donkere teksten en veel bombasme. Deze combinatie kan maar één ding betekenen: het debuutalbum van Woodkid is eindelijk uit. Het lange wachten wordt op een briljante manier beloond. Elk nummer op het album wordt begeleid door een orkest en koor. Woodkid´s muziek is bombastisch zonder uit de bocht te vliegen en volgt daarin de lijn van singles 'Iron', 'Run Boy Run' en 'I Love You'. Ik kijk er naar uit om deze bijzondere artiest live aan het werk te zien. Dat moet muzikaal en visueel een hoogstandje worden.
Favoriet nummer: 'I Love You', met een eervolle vermelding voor 'Conquest of Spaces'
Black Rebel Motorcycle Club - Specter at the Feast
Het begin van Spector at the Feast klinkt niet zoals we gewend zijn van Black Rebel Motorcycle Club. De eerste nummers zijn trager dan we gewend zijn en dat blijkt een reden te hebben: deze nummers zijn een ode aan de overleden vader van bassist en zanger Robert Levon Been. 'Let the Day Begin' is een cover van The Call, de band van vader Michael Been. De tweede helft van het album is weer ouderwetse donkere rock 'n roll. Het is even wennen, deze combinatie van rustige en harde nummers. Knap dat de band ondanks het nieuwe geluid, vooral door de zang, nog steeds te herkennen is. Desondanks zet ik toch liever het vorige album Beat the Devil's Tattoo aan.
Favoriet nummer: 'Rival'
Bastille - Bad Blood
Het debuutalbum van deze jonge band uit Londen staat vol met aanstekelijke liedjes, maar het is verschrikkelijk overgeproduceerd. Waar een rauw randje het geheel interessant had kunnen houden, blijft het album nu niet hangen. Het is een radiogevoelige plaat en de band zal op 3FM vaak gedraaid worden, maar aan mij is het niet echt besteed.
Favoriet nummer: 'Pompeii'
Phosphorescent - Muchacho
Met Phosphorescent heb ik altijd het probleem gehad dat hun muziek teveel vervalt in een brij. Een nummer als 'Hej, Me I'm Light' vind ik prachtig, maar een heel album uitzitten is vaak een behoorlijke opgave. Wellicht is dit meer een probleem van het genre 'roots' in het algemeen dan van de band zelf. Hoe dan ook kan ook dit album mijn aandacht niet altijd vasthouden. Sommige nummers zijn prachtig, maar anderen kabbelen teveel door. Voor liefhebbers van roots is dit absoluut een aanrader, maar anderen kunnen het naar mijn idee beter bij losse nummers houden.
Favoriet nummer: 'Song for Zula'
Mozes and the Firstborn - Mozes and the Firstborn
Een Nederlandse band met Engelse allure, dat omschrijft Mozes and the Firstborn wel aardig. 'I Got Skills' is de eerste single van het album en die wordt grijsgedraaid op de radio. Niet gek, want het refrein heeft een hoog meezinggehalte. De garagerock met vleugjes indie klinkt, op wat schoonheidsfoutjes in de uitspraak na, niet Nederlands. De jonge twintigers hebben wat weg van the Stones. Het rammelt op een prettige manier en doet denken aan de tijd van de cassettebandjes. Weer helemaal retro dus, maar wel lekker. Een band om in de gaten te houden.
Favoriet nummer: 'Peter Jr.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten