Muziek in de schijnwerpers #4: Cold Specks

Soms ontdek je een artiest die direct indruk maakt. Na de eerste noot ben je al overtuigd van de kwaliteit. Het werkt verslavend, je blijft het maar luisteren. Het overkwam mij toen ik het nummer Holland van Cold Specks hoorde.

Cold Specks is de artiestennaam van Al Spx, maar ook dat is weer een pseudoniem. Dus hoe de beste mevrouw echt heet weet bijna niemand. Wat we wel weten is dat het gaat om een 23-jarige Canadese vrouw is, die nu in Londen woont. Ze is een bonk rauw talent met een uitstekende stembeheersing. Ik heb haar nog niet op een valse noot kunnen betrappen. Zelfs niet als ze schijnbaar moeiteloos a capella zingt.

Cold Specks lijkt behoorlijk van haar geloof te zijn gevallen. Ze maakt in haar nummers regelmatig toespelingen op Bijbelse teksten met veel onheil. Een voorbeeld is ‘to dust we will all return’ in het nummer Holland. Geen makkelijke kost dus. Ze verzon zelf het genre doom soul als omschrijving voor haar muziek, wat een rake omschrijving blijkt te zijn. Tijdens concerten vertelt ze grapjes over kannibalen voor haar somberste nummers, zodat de zaal niet plots depressief wordt.

Cold Specks is geen soloproject, maar bestaat uit een volledige band. Drums, blazers, cello, piano, gitaar en sterke achtergrondzang, alle ingrediënten zijn aanwezig. Alles staat echter volledig in dienst van de briljante zangeres en wordt vooral gebruikt om de spanning op te bouwen.

In mei verscheen haar eerste album dat van begin tot eind fascinerend is. Vooral nummer als Blank Maps, Holland en Winter Solstice zorgen voor kippenvel. Heel Nederland zal ze er niet mee veroveren, want daar is de muziek te alternatief en te duister voor. Maar door haar optredens op Motel Mozaique en in Bitterzoet kan het niet lang duren voordat ze een flinke naam wordt in het alternatieve circuit.

Een band en vooral zangeres om in de gaten te houden. Ik ben erg benieuwd wat er nog meer gaat volgen!

Nieuwsgierig geworden? Cold Specks komt weer naar Nederland. In oktober staat ze met haar band in Rotown en Paradiso.

Muziek in de schijnwerpers #3: Woodkid

Sommige mensen lijken haast over te lopen van de talenten. Als deze talenten gecombineerd worden levert het vaak de mooiste dingen op. In het geval van Woodkid resulteert de combinatie in een visueel en auditief kunstwerk. 

Yoann Lemoine was binnen de muziekwereld vooral bekend als regisseur van videoclips en daarbuiten als grafisch ontwerper. Hij maakte bijvoorbeeld de clips van Lana Del Rey’s Born to Die en Dreaming of Another World van Mystery Jets. Sinds een tijdje gaat ook zijn talent als singer-songwriter niet onopgemerkt voorbij. Onder het pseudoniem Woodkid bracht de 29-jarige Fransman vorig jaar zijn eerste EP uit. De verwachting is dat in september van dit jaar zijn eerste volledige album gelanceerd wordt.

In het nummer Iron komen zijn verschillende talenten mooi bij elkaar: de clip is een grafisch hoogstandje en het bombastische geluid past perfect bij zijn aparte stem. Iron mag eigenlijk niet geluisterd worden zonder tegelijkertijd naar de indrukwekkende clip te kijken. De rest van de EP is te beluisteren via Spotify. Ik verwacht nog veel moois van deze Fransman!

Bronnen: Cortonville, website Yoann Lemoine